Poesia
Ripercorrendo i paesaggi i sapori e la vita quotidiana della Val Lemina,riesce,
scrivendo il dialetto piemontese a far vivere in chi legge le sue poesie quella cultura
che sembra ormai estinta ma,che invece e' sempre presente nei cuori
della gente della Val Lemina.
Ecco di Seguito alcune delle sue poesie.....
N’óm dë strass
Quand ël vent ëd primavera
as dëmora con toi cavéj,
a të smija gnanca vera
che at carëssa dosman parèj.
Quand la pieuva, desiderà
a-j dà a la tera bon odor,
un bon racólt a promet già,
arcompensa ‘d tant sudor.
Quand ël sol ëd giugn, fa murè
un mar ëd gran, biond coma l’ór
ël pan an farà pa manchè;
n’óm dë strass, a difend sò tesor.
Mare granda e generosa,
la natura ‘d gnente a manca
e, d’invern, ën póch gelosa
stërma tut sota na traponta bianca.
Ël Bolej Real
Son circondà da tanti cortigian:
porsin, crave, garitole e bolè
e da na gran rumenta ‘d pissacan
che a conteje, a fan tribulè.
Ji bolejaire a rivo da leugn,
am cheujo con deuit, e a son content,
për mi, l’han robà váire ore al seugn;
l’arciam dël bosch, l’ è fórt e … prepotent.
Tra tuti ij bolè, son ël pì pregià,
ràir, fin e delissios
‘l fortunà ch’am treuva, pregusta già
un piát ën táula "realment" gustos.
Ën mè Regn Vegetal, vivo seren
ancurnisà da montagne bele,
ën mia cun-a stërmà ‘nt ël teren
s-ciodo da n’euv, sota le stele…
Mè nom sientifich, a l’è "Amanita
Caesarea". Ma mì, manco mal
për tùt ël temp ëd mia curta vita
am piass ch'am ciamo;"Bolej Real".